BuGÜN Jantaş’ta stajıma başladım.
Sabah Manisa Seyahat’e binmek üzere iskeleye 7’de çıktım. Önümde duran İnci Akü servisi bir şans oldu. Sordum binebilir miyim diye, ilk günüm dedim. Bindim ve yarım saat sonra İnci Akü’deydim. Jantaş da İnci Akü’nün hemen yanı zaten. Jantaş yaklaşık 500 kişinin çalıştığı dev bir fabrika. Cidden çok büyük ve çok büyük ihracat yapıyorlar.
Jantaş’ta önce İnsan Kaynaklarına gittim. Benim geleceğimden haberleri yokmuş am olsun öğrenmiş oldular. Beni Elektrik-Bakım bölümüne yönlendirdiler. 15 elektrik teknisyeni bir de 1 elektrik elektronik mühendisi olan bir bölüm. Bölümde elektrik arızalarını ve otomasyon ayarlarını yapıyorlar sadece. Bana Nazmi Abi yarımcı oldu bütün gün. Etrafı öğretti az çok. Asıl sorumlum Niyazi Bey ise çok yoğun olduğundan benimle ancak 2 gibi ilgilenebildi. Okulumu ve bölümümü bilmediğini söyledi. Üzüldüm onun adına. Doğu Akdeniz Üniversitesi Elektrik-Elektronik Mühendisliği mezunuymuş. Konuşmalarımızdan da anladığım şekilde bu bölüm bana göre değildi. Niyazi Bey’in söylediğine göre de orası bana uygun değildi. Bütün gün sandalye başında oturdum. En sonunda İK ile tekrar konuşmaya karar verdim. Bana en uygun bölümün burasının olduğunu tekrar söylediler. Ancak çektiğim işkenceyi anlatınca bana başka bir bölüm bakmaya başladılar. Yarın tekrar konuşacağım. Niyazi Bey’in yanın döndüğümde 4’te servis olduğunu ve onunla gidebileceğimi söyledi. Fırsatı kaçırmadım. Çok sıkıcı ve yorucu bir GÜNün ardından eve döndüm.
Yorgunluktan ölüyordum. Bütün gün hiçbir şey yapmadan bir sandalyede oturmanın ne denli bir işkence olduğunu anlatamam yaşamak lazım! Neyse gelince biraz uyudum. Sonra Güşü’yü Amerika’ya uğurlamak için onlara gittim. Güşü Work and Travel macerası için Amerika’ya gidiyordu. Uçağına kadar uğurladık. Baya kalabalık bir uğurlama oldu. Bizimkilerden Musti, Arzu, Zahide vardı. Gerisi akraba.
Neyse oradan da döndük yatalım artık. Çünkü her gün sabah 6’da kalkmak hiç de eğlenceli bir şey değil!